اسکنرهای باز MRI ​​ترس های کلاستروفوبیک را از بین می برند

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یکی از مهمترین تکنیک های تصویربرداری پزشکی امروزه است.این دستگاه از میدان‌های مغناطیسی قوی و پالس‌های فرکانس رادیویی برای به دست آوردن تصاویر غیرتهاجمی مقطعی با وضوح بالا از بافت‌های انسانی استفاده می‌کند که نقش مهمی در تشخیص بسیاری از بیماری‌ها ایفا می‌کند.با این حال، اسکنرهای سنتی MRI ساختار لوله‌ای بسته دارند که بیماران را مجبور می‌کند در حین اسکن در یک تونل باریک دراز بکشند.این استرس روحی فوق العاده ای را به خصوص برای کودکان، سالمندان و بیماران مبتلا به کلاستروفوبیا ایجاد می کند، زیرا دراز کشیدن در داخل یک تونل محصور می تواند بسیار ناراحت کننده باشد.علاوه بر این، سر و صدای بلند به طور مداوم در طول اسکن MRI ایجاد می‌شود که بر ناراحتی بیمار می‌افزاید.بنابراین اسکنرهای باز MRI ​​برای بهبود قابل توجه تجربه بیمار توسعه یافتند.

بزرگترین ویژگی ام آر آی باز، آهنربای C یا O شکل آن است که دسترسی باز را در دو طرف سوراخ ایجاد می کند.بیماران در دهانه قرار می گیرند تا بتوانند به جای محصور شدن در یک فضای باریک، محیط بیرون را ببینند.این امر تا حد زیادی اضطراب بیمار و احساس حبس را کاهش می دهد.علاوه بر این، ام آر آی دسترسی باز تنها حدود 70 دسی بل نویز تولید می کند، که 40 درصد کاهش نسبت به 110 دسی بل اسکنرهای MRI محصور شده سنتی دارد که امکان اسکن راحت تری را فراهم می کند.

C شکل

O شکل

از نظر اجزای سیستم، MRI باز بخش‌های اصلی یک اسکنر MRI استاندارد را حفظ می‌کند، از جمله آهنربای اصلی که یک میدان مغناطیسی ساکن قوی ایجاد می‌کند، سیم‌پیچ‌های گرادیان که میدان‌های گرادیان ایجاد می‌کنند و سیم‌پیچ‌های RF برای تحریک و تشخیص سیگنال.قدرت میدان آهنربای اصلی در MRI باز هنوز هم می‌تواند به 0.2 تا 3 تسلا برسد، همتراز با MRI معمولی.MRI باز همچنین ساختارهای حمایتی بیمار و مکانیسم‌های داک را برای سازگاری با پیکربندی باز و نیازهای موقعیت‌یابی بیمار در بر می‌گیرد.به طور کلی، در حالی که تجربه بیمار را بهبود می بخشد، MRI باز اصول اساسی تصویربرداری رزونانس مغناطیسی را حفظ می کند و همچنان می تواند تصاویر با کیفیت بالایی از بافت های انسانی ارائه دهد.

در مقایسه با MRI بسته سنتی، MRI باز دارای مزایای اصلی زیر است:

MRI باز در مقایسه با سیستم های بسته محدودیت هایی دارد:

1. کیفیت تصویر ممکن است کمی پایین تر باشد، به خصوص در کنتراست و وضوح بافت نرم.طراحی باز به این معنی است که میدان مغناطیسی نسبت به سیلندرهای محصور سنتی ناهمگن تر است که منجر به کاهش خطی گرادیان و وضوح تصویر نهایی کمتر می شود.این امر به ویژه در اسکنرهای MRI باز با میدان کم ضعیف تر برجسته است.اسکنرهای باز قوی تر 1.5T یا 3T می توانند ناهمگنی میدان را با شیمینگ پیشرفته و طراحی توالی پالس جبران کنند.اما از نظر تئوری، استوانه‌های محصور همیشه زمینه‌های بهینه‌تر و همگن‌تری را امکان‌پذیر می‌کنند.

2. عملکرد تصویربرداری ضعیف برای بیماران چاق به دلیل میدان های مغناطیسی ناهمگن بیشتر.بیماران چاق حجم بدن بیشتری دارند و طراحی باز برای حفظ پوشش میدان مغناطیسی همگن روی آنها تلاش می کند.اسکنرهای MRI محصور سنتی فقط به بهینه سازی همگنی میدان در فضای تونل استوانه ای کوچک نیاز دارند و نتایج بهتری را برای بیماران بزرگ به دست می آورند.اما فروشندگان باز MRI ​​در حال کار بر روی راه حل های سفارشی مانند دهانه های گسترده تر بیمار و نقاط قوت میدان قوی تر برای رفع این محدودیت هستند.

3. ساختار پیچیده تر که منجر به هزینه بالاتر خرید و نگهداری می شود.طراحی باز نیاز به آهنربا و شیب هندسی پیچیده تر، همراه با سیستم های مدیریت بیمار سفارشی دارد.این افزایش پیچیدگی ساخت به هزینه اولیه بالاتر در مقایسه با آهنرباهای استوانه ای محصور با قدرت میدان معادل تبدیل می شود.علاوه بر این، شکل غیر متعارف آهنرباهای MRI باز، قرار گرفتن آنها را در زیرساخت های بیمارستانی موجود که برای سوراخ های MRI محصور طراحی شده اند، دشوار می کند.نگهداری طولانی مدت و پر کردن مجدد هلیوم نیز به دلیل ماهیت سفارشی سیستم های باز MRI ​​گران تر است.اما برای بیمارانی که از طراحی باز بسیار سود می برند، این هزینه های اضافی ممکن است توجیه شود.

به طور خلاصه، اسکنرهای MRI معماری باز بر نقاط ضعف سیستم‌های MR محصور سنتی غلبه می‌کنند و به طور قابل توجهی راحتی و پذیرش بیمار را افزایش می‌دهند.آنها یک محیط اسکن دوستانه را فراهم می کنند که به نفع بیماران بیشتری است.با پیشرفت‌های مداوم، MRI باز کاربرد بالینی گسترده‌تری پیدا می‌کند، به‌ویژه برای بیماران مضطرب، کودکان، سالمندان و بی‌حرکت‌ها.