تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یکی از مهمترین تکنیک های تصویربرداری پزشکی امروز است. این زمینه از میدان های مغناطیسی قوی و پالس های رادیویی فرکانس برای به دست آوردن تصاویر مقطعی با وضوح بالا از بافت های انسانی استفاده می کند و نقش مهمی در تشخیص بسیاری از بیماری ها دارد. با این حال ، اسکنرهای MRI سنتی دارای یک ساختار لوله ای محصور هستند و بیماران را مجبور می کنند در طول اسکن هنوز در یک تونل باریک قرار بگیرند. این باعث ایجاد استرس روانی فوق العاده ای می شود ، به خصوص برای کودکان ، بزرگان و بیماران مبتلا به کلاستروفوبیا ، زیرا دراز کشیدن در داخل یک تونل محصور می تواند بسیار ناراحت کننده باشد. علاوه بر این ، سر و صدای بلند به طور مداوم در طول اسکن MRI ایجاد می شود و بیشتر به ناراحتی بیمار اضافه می شود. بنابراین اسکنرهای MRI باز برای بهبود چشمگیر تجربه بیمار ایجاد شد.
بزرگترین ویژگی MRI باز آهنربای C شکل یا O شکل آن است که در هر دو طرف مته ، دسترسی آزاد ایجاد می کند. بیماران در دهانه قرار دارند تا بتوانند به جای اینکه در یک فضای باریک محصور شوند ، محیط بیرونی را ببینند. این امر به شدت اضطراب و احساس حبس را کاهش می دهد. علاوه بر این ، MRI دسترسی آزاد فقط در حدود 70 دسی بل سر و صدا ایجاد می کند ، که 40 ٪ از 110 دسی بل اسکنرهای MRI محصور سنتی ، کاهش می یابد و امکان اسکن راحت تر را فراهم می کند.
C شکل
دارای شکل O شکل
از نظر اجزای سیستم ، MRI باز قسمتهای اصلی یک اسکنر MRI استاندارد را حفظ می کند ، از جمله آهنربای اصلی که یک میدان مغناطیسی استاتیک قوی تولید می کند ، کویل های شیب که باعث ایجاد زمینه های شیب و سیم پیچ RF برای تحریک و تشخیص سیگنال می شود. قدرت میدان آهنربای اصلی در MRI باز هنوز هم می تواند به 0.2 تا 3 تسلا برسد ، به طور همزمان با MRI معمولی. Open MRI همچنین شامل ساختارهای اضافی پشتیبانی بیمار و مکانیسم های اتصال دهنده برای قرار دادن پیکربندی باز و نیازهای موقعیت یابی بیمار است. به طور کلی ، در حالی که تجربه بیمار را بهبود می بخشد ، MRI باز اصول اساسی تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی را حفظ می کند و هنوز هم می تواند تصاویر با کیفیت بالا از بافت های انسانی را ارائه دهد.
در مقایسه با MRI محصور سنتی ، MRI باز مزایای اصلی زیر را دارد:
1. ترس های کلاستروفوبیک را به شدت کاهش می دهد. طراحی باز تضمین می کند که بیماران در داخل یک تونل باریک احساس نمی کنند و محیطی آرامش بخش را به ویژه برای کودکان ، افراد مسن یا بیماران کلاستروفوبیک فراهم می کنند. این امر انطباق را بهبود می بخشد و امکان دستیابی به اسکن با کیفیت بالا را فراهم می کند.
2. به طور قابل توجهی سر و صدا را کاهش داده و اسکن راحت تر را امکان پذیر می کند. سطح سر و صدای MRI باز حدود 40 ٪ پایین تر از سیستم های محصور است. کاهش نویز اضطراب بیمار را به حداقل می رساند و باعث می شود زمان اسکن طولانی تر و دستیابی به تصویربرداری دقیق تر.
3. انعطاف پذیرتر و در دسترس برای همه بیماران. دسترسی آزاد و کاهش نویز باعث می شود غربالگری برای کاربران ویلچر ، بیماران برانکارد یا کسانی که دارای مشکلات تحرک هستند ، آسان تر شود. اسکنرهای MRI باز می توانند بیماران را مستقیماً بدون انتقال جسمی و روانی استرس زا اسکن کنند.
4. برنامه های مداخله ای را فعال می کند. طراحی باز دسترسی آسان به بیماران در طول اسکن ، تسهیل روشهای مداخله با هدایت MRI را فراهم می کند. پزشکان می توانند در حالی که به طور مداوم از منطقه درمانی تصویربرداری می کنند ، در زمان واقعی بیماران کار کنند.
محدودیت های MRI باز در مقایسه با سیستم های محصور وجود دارد:
1. کیفیت تصویر ممکن است کمی پایین تر باشد ، به خصوص در کنتراست و وضوح بافت نرم. طراحی باز به این معنی است که میدان مغناطیسی نسبت به سیلندرهای محصور سنتی ناهمگن تر است و منجر به خطی شیب تخریب شده و وضوح تصویر نهایی پایین می شود. این امر به ویژه در اسکنرهای MRI ضعیف ضعیف تر برجسته است. اسکنرهای باز 1.5T یا 3T قوی تر می توانند ناهمگن بودن میدان را با طراحی پیشرفته و طراحی توالی پالس جبران کنند. اما از لحاظ تئوریکی ، سیلندرهای محصور همیشه زمینه های بهینه تر و همگن را قادر می سازند.
2. عملکرد تصویربرداری پایین برای بیماران چاق به دلیل میدان های مغناطیسی ناهمگن بیشتر. بیماران چاق حجم بدن بیشتری دارند و طراحی باز برای حفظ پوشش میدان مغناطیسی همگن بر روی آنها تلاش می کند. اسکنرهای MRI محصور سنتی فقط نیاز به بهینه سازی همگن میدانی در یک فضای تونل استوانه ای کوچک دارند و به نتایج بهتری برای بیماران بزرگ می رسند. اما فروشندگان MRI باز روی راه حل های سفارشی مانند دهانه های گسترده تر بیمار و نقاط قوت میدانی قوی تر برای رفع این محدودیت کار می کنند.
3. ساختار پیچیده تر که منجر به هزینه بالاتر خرید و نگهداری می شود. طراحی باز نیاز به هندسه های پیچیده تر آهنربا و شیب به همراه سیستم های حمل و نقل بیمار سفارشی دارد. این افزایش پیچیدگی ساخت و ساز در مقایسه با آهنرباهای استوانه ای محصور از قدرت میدان معادل ، به هزینه اولیه بالاتر ترجمه می شود. علاوه بر این ، شکل غیر متعارف آهنرباهای MRI باز باعث می شود که آنها در زیرساخت های بیمارستان موجود که برای حفره های MRI محصور طراحی شده اند ، دشوار کند. تعمیر و نگهداری طولانی مدت و پر کردن هلیوم نیز به دلیل ماهیت سفارشی سیستم های MRI باز هزینه تر است. اما برای بیمارانی که از طراحی باز بسیار بهره مند می شوند ، این هزینه های اضافی ممکن است توجیه شود.
به طور خلاصه ، اسکنرهای MRI معماری باز بر نقاط ضعف سیستم های MR محصور سنتی غلبه می کنند و به طور قابل توجهی راحتی و پذیرش بیمار را تقویت می کنند. آنها یک محیط اسکن دوستانه را ارائه می دهند که از بیماران بیشتری بهره می برد. با ادامه پیشرفت ، MRI باز استفاده بالینی گسترده تری را پیدا می کند ، به ویژه برای بیماران اضطراب ، کودکان ، سالمندان و بی حرکت.
