Elk jaar op 14 november richten mensen wereldwijd zich collectief op een cruciaal gezondheidsprobleem - diabetes. Deze dag wordt aangeduid als World Diabetes Day door de Verenigde Naties en de International Diabetes Federation, met als doel het wereldwijde bewustzijn en het bewustzijn over diabetes te vergroten. Dit jaar markeert de 17e World Diabetes Day, met het thema 'Iedereen verdient Diabetes Health Management ' en de slogan 'Ken het risico, weet de reactie. ' Dit artikel duikt op de achtergrond van diabetes, hoog-risico-populaties, preventieve maatregelen en meer, het bieden van lezers een uitgebreid begrip.
I. Wat is pre-diabetes?
Pre-diabetes verwijst naar een aandoening waarbij de bloedsuikerspiegel van een individu hoger is dan normaal, maar de diagnostische criteria voor diabetes niet hebben bereikt. Het vertegenwoordigt een vroeg stadium van de ontwikkeling van diabetes, waarbij de reactie van het lichaam op insuline begint te verzwakken en de bloedsuikercontrole niet zo effectief is als in een normale toestand.
De primaire aandoeningen geassocieerd met pre-diabetes zijn:
◆ Verdaden vaste glucose (IFG): vastende bloedsuikerspiegels zijn verhoogd, maar voldoen niet aan de criteria voor diabetes. Typisch verwijst dit naar vastende bloedsuikerspiegel tussen 100 mg/dl (5,6 mmol/L) en 125 mg/dl (6,9 mmol/L).
◆ Verminderde glucosetolerantie (IGT): twee uur bloedsuikerspiegel tijdens een orale glucosetolerantietest (OGTT) zijn hoger dan normaal, maar bereiken de diabetesstandaard niet. Gewoonlijk verwijst dit naar twee uur de bloedsuikerspiegel tussen 140 mg/dl (7,8 mmol/L) en 199 mg/dl (11,0 mmol/L).
De aanwezigheid van pre-diabetes duidt op een hoger risico op het ontwikkelen van diabetes, maar biedt ook een mogelijkheid voor preventie. Door een gezonde levensstijl, evenwichtig dieet, matige lichaamsbeweging en het handhaven van een gezond gewicht, kunnen personen met pre-diabetes de progressie tot diabetes vertragen of voorkomen. Daarom zijn proactieve levensstijlinterventies en regelmatige monitoring cruciaal voor personen met de diagnose pre-diabetes. Het onmiddellijk nemen van maatregelen kan helpen de ontwikkeling van diabetes te vertragen of te voorkomen.
II. Wie zijn de risicovolle populaties voor diabetes (volwassenen> 18 jaar oud)?
Bij volwassenen omvatten populaties met een hoog risico op diabetes personen met een of meer van de volgende risicofactoren. Deze factoren kunnen het risico op het ontwikkelen van diabetes vergroten. De belangrijkste risicofactoren voor risicovolle populaties voor diabetes zijn:
1. Leeftijd ≥40 jaar: het risico op diabetes neemt geleidelijk toe met de leeftijd.
2. Geschiedenis van pre-diabetes (IGT, IFG of beide): eerder gediagnosticeerd met pre-diabetes, dwz verminderde nuchtere bloedsuiker of verminderde glucosetolerantie.
3. Overgewicht (BMI ≥24 kg/m²) of obesitas (BMI ≥28 kg/m²) en/of centrale obesitas: overgewicht en obesitas zijn significante risicofactoren voor diabetes, met name centrale obesitas, gekenmerkt door buikvetaccumulatie.
4. Sedentaire levensstijl: gebrek aan fysieke activiteit en langdurig zittend gedrag verhoogt het risico op diabetes.
5. Familiegeschiedenis van diabetes type 2 bij familieleden in de eerste graad: directe familieleden (ouders, broers en zussen) met een geschiedenis van diabetes type 2.
6. Geschiedenis van zwangerschapsdiabetes bij vrouwen: eerder gediagnosticeerd met zwangerschapsdiabetes tijdens de zwangerschap.
7. Hoge bloeddruk: systolische bloeddruk ≥140 mmHg en/of diastolische bloeddruk ≥90 mmHg of ondergaan antihypertensieve behandeling.
8. Abnormale bloedlipiden: lipoproteïne cholesterol met hoge dichtheid (HDL-C) ≤0,91 mmol/L en/of triglyceriden (TG) ≥2,22 mmol/L of ondergaan lipide-verlagende therapie.
9. Atherosclerotische cardiovasculaire aandoeningen (ASCVD) -patiënten: personen die al lijden aan atherosclerotische cardiovasculaire ziekten.
10. Geschiedenis van voorbijgaande steroïde diabetes: eerder ervaren tijdelijke afleveringen van hoge bloedsuikerspiegel.
11. Polycystic ovariumsyndroom (PCOS) -patiënten of klinische aandoeningen geassocieerd met insulineresistentie: zoals hirsutisme.
12. Langdurig gebruik van antipsychotische en/of antidepressiva en statines: specifieke medicijnen kunnen worden geassocieerd met de ontwikkeling van diabetes.
De aanwezigheid van deze risicofactoren kan individuen gevoeliger maken voor diabetes. Daarom worden frequentere diabetesscreening en gezondheidsbeheer cruciaal voor risicovolle populaties.
Hoge bloeddruk
Sedentaire levensstijl
Overgewicht (BMI ≥24 kg/m²)
Iii. Wat zijn de symptomen van diabetes?
De symptomen van diabetes kunnen variëren, afhankelijk van het type en de duur van diabetes. Over het algemeen zijn hier echter enkele veel voorkomende symptomen die diabetes kunnen presenteren:
Polyurie (frequent urineren): diabetespatiënten voelen vaak dorst omdat hoge bloedsuikerspiegel het watergehalte van het lichaam verhoogt, wat leidt tot frequent urineren.
1. Polydipsia (overmatige dorst): vanwege frequent urineren kunnen patiënten abnormale dorst ervaren als een fysiologische respons op vloeistofverlies.
2. Gewichtsverlies: ondanks verhoogde eetlust leidt het onvermogen van cellen om glucose effectief te gebruiken, tot de afbraak van spier en vet voor energie, wat resulteert in gewichtsverlies.
3. Vermoeidheid: diabetespatiënten kunnen zich moe of zwak voelen, mogelijk vanwege het onvermogen van het lichaam om bloedsuiker te gebruiken als energiebron.
4. Wazig zicht: verhoogde bloedsuikerspiegel kan vloeistofverlies van de ogen veroorzaken, wat resulteert in wazig zicht. Dit is meestal tijdelijk en de symptomen kunnen afnemen met gecontroleerde bloedsuikerspiegels.
5. Langzame wondgenezing: diabetes beïnvloedt het vermogen van het lichaam om wonden en verwondingen te genezen, wat mogelijk leidt tot langdurige wondgenezing.
6. Frequente infecties: diabetespatiënten zijn gevoeliger voor infecties, vooral in de huid, urinewegen en luchtwegen.
7. gevoelloosheid of tintelingen in extremiteiten (diabetische neuropathie): langdurige hoge bloedsuiker kan het zenuwstelsel beschadigen, waardoor gevoelloosheid, tintelingen of pijn in de ledematen worden veroorzaakt.
8. Beenzweren: slecht gecontroleerde diabetes gedurende een langere periode kan leiden tot schade aan bloedvaten en het zenuwstelsel, waardoor het risico op ledematen -zweren verhoogt.
9. Seksuele disfunctie: diabetes kan leiden tot seksuele functieproblemen, die libido en prestaties beïnvloeden.
Deze symptomen worden mogelijk niet door elke diabetespatiënt ervaren en kunnen soms mild zijn. Vooral in de vroege stadia van diabetes kunnen symptomen relatief subtiel zijn. Daarom is vroege diabetesscreening cruciaal voor personen met een hoog risico en mensen die symptomen ervaren. Als er diabetes-gerelateerde symptomen of risicofactoren zijn, worden tijdig medisch onderzoek en diagnose aanbevolen.
Vermoeidheid
Polydipsia
Gevoelloosheid of tintelingen in extremiteiten
IV. Wat zijn de symptomen van diabetescomplicaties ?
Diabetescomplicaties komen voort uit de langdurige schade veroorzaakt door hoge bloedsuikerspiegel aan verschillende organen en systemen in het lichaam. Deze complicaties kunnen zich ontwikkelen bij diabetespatiënten, met name wanneer diabetes niet snel wordt gecontroleerd of onmiddellijk wordt behandeld. Hier zijn enkele veel voorkomende diabetescomplicaties en hun mogelijke symptomen:
1. Cardiovasculaire aandoeningen: verhoogde bloedsuiker kan vasculaire schade veroorzaken, waardoor het risico op hartaandoeningen en beroertes vergroot. Symptomen kunnen pijn op de borst, hartkloppingen, kortademigheid, vermoeidheid, etc. zijn, etc.
2. Perifere neuropathie: langdurige hoge bloedsuiker kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel, waardoor gevoelloosheid, tintelingen, pijn of abnormale sensaties in de ledematen worden veroorzaakt.
3. Diabetische nierziekte: Hoge bloedsuiker kan de nieren beschadigen, wat uiteindelijk leidt tot chronische nierziekte. Symptomen kunnen veranderingen in urine zijn (verhoogd of verlaagd), zwelling, hoge bloeddruk.
4. Diabetische retinopathie: diabetische retinopathie is een van de meest voorkomende oogcomplicaties bij diabetespatiënten, wat leidt tot wazig zicht, gezichtsverlies of blindheid.
5. Voetproblemen: langdurige hoge bloedsuiker kan leiden tot schade aan voetzenuwen en bloedvaten, waardoor het risico op voetzweren en infecties wordt verhoogd.
6. Hypertensie: diabetes en hoge bloeddruk zijn vaak onderling verbonden en beïnvloeden elkaar wederzijds. Hypertensie kan een onafhankelijke risicofactor zijn voor diabetescomplicaties.
7. Hoog cholesterol: hoge bloedsuiker kan leiden tot lipide -afwijkingen, waardoor het risico op atherosclerose en hart- en vaatziekten wordt vergroot.
8. Diabetische neuropathie: naast perifere neuropathie kan dit ook leiden tot schade aan het autonome zenuwstelsel, waardoor gastro -intestinale problemen, seksuele disfunctie, enz.
9. Diabetische voet: Hoge bloedsuikerspiegel op lange termijn kan leiden tot verminderd gevoel in de voeten, waardoor ze gevoelig zijn voor letsel, waardoor ze zich uiteindelijk ontwikkelen tot zweren en infecties.
10. Verhoogd risico op fracturen: studies suggereren dat het risico op fracturen kan toenemen bij diabetespatiënten, vooral bij ouderen.
Het is essentieel op te merken dat het begin van deze complicaties geleidelijk kan zijn, soms bij patiënten bestaan voordat ze zich ervan bewust zijn. Daarom zijn voor diabetespatiënten regelmatige gezondheidscontroles en controle van de bloedsuikerspiegel van cruciaal belang om complicaties te voorkomen. Vroege detectie en geschikte behandelingsmaatregelen kunnen de progressie van complicaties effectief vertragen.
V. Hoe de bovenstaande situaties aan te pakken?
Als uw bloedsuiker normaal is en u een hoog risico loopt op diabetes, is het essentieel om een gezonde levensstijl te behouden, matige lichaamsbeweging te doen en regelmatig metabole indicatoren zoals bloeddruk, bloedsuiker, bloedlipiden en gewicht te controleren.
Als u zich in de vroege stadia van diabetes bevindt, is het versterken van uw levensstijl cruciaal. Dit omvat het beperken van zout- en alcoholinname, het aannemen van een uitgebalanceerd dieet, het beheersen van calorie-inname en het uitvoeren van lichamelijke activiteit van hoge intensiteit gedurende meer dan 150 minuten per week. Als de verwachte interventiedoelen na zes maanden niet worden bereikt, kan de interventie van geneesmiddelen, zoals metformine of acarbose, worden overwogen.
Als u diabetes krijgt, hoeft u zich geen zorgen te maken. Volgens de huidige medische technologie is diabetes niet zo ontmoedigend als het lijkt. Met tijdige interventie kan diabetes effectief worden omgekeerd, het bereiken van klinische remissie en u bevrijden van glucose-verlagende medicijnen. Welke groepen mensen zullen waarschijnlijk diabetesomkering bereiken?
1. Vroege diabetespatiënten: actieve lifestyle -interventies voor vroege diabetespatiënten, waaronder een evenwichtig dieet, gewichtscontrole en verhoogde lichaamsbeweging, kunnen tot op zekere hoogte helpen diabetes om te keren.
2. Nieuw gediagnosticeerde diabetespatiënten: tijdige interventie, inclusief levensstijl en voedingsverbeteringen, voor nieuw gediagnosticeerde diabetespatiënten kunnen bijdragen aan het omkeren van de progressie van diabetes.
3. Patiënten met overgewicht of zwaarlijvige diabetes: gewicht is nauw verwant aan diabetes. Door gewichtsbeheersing, vetarme diëten en verhoogde lichaamsbeweging, kunnen patiënten met overgewicht of obesitas diabetes omkering bereiken.
4. Patiënten met een positieve respons op levensstijlveranderingen: sommige patiënten veranderen eerder hun levensstijl, inclusief voedingsgewoonten en trainingsgewoonten. Voor deze patiënten kan de naleving van een gezonde levensstijl de kans op diabetesomkering aanzienlijk vergroten.
5. Jonge diabetespatiënten: jongere diabetespatiënten hebben meestal een beter metabolisch aanpassingsvermogen. Door hun levensstijl te veranderen, kunnen ze het gemakkelijker vinden om diabetesomkering te bereiken.
Het is belangrijk op te merken dat diabetesomkering niet op iedereen van toepassing is en dat de resultaten van persoon tot persoon kunnen variëren. Individuele verschillen in lichaamsconditie, ernst van diabetes en levensstijl zullen de mogelijkheid van omkering beïnvloeden. Daarom moet elk plan om diabetes om te keren, worden uitgevoerd onder begeleiding van een arts en afgestemd op individuele omstandigheden. Artsen kunnen de algehele gezondheid van patiënten beoordelen, passend advies geven en gepersonaliseerde behandelplannen ontwikkelen.
